Voor een complexe operatie vroeg de man een paar minuten om afscheid te nemen van de kat, maar plotseling boog de kat zijn rug, siste en begon zijn baasje te krabben.
Ze zeggen dat katten altijd de pijn en ziekte van hun baasje voelen. Dit verhaal bevestigt dat.
Een oudere man lag op de intensive care. Hij lag daar al een maand en in die tijd was er geen familielid op bezoek geweest. Zijn kat was zijn enige vriend en troost.
De verpleegsters waren eerst verbaasd, maar berustten er later in: ze zat elke dag naast hem, alsof ze wist waar zijn baasje pijn had. De kat lag vaak op zijn buik omdat hij ernstige maag-darmklachten had.
Het dier werd al snel het huisdier van het hele personeel. De artsen gaven het te eten en de patiënten glimlachten om deze ontroerende vriendschap.
De dag van de operatie was eindelijk aangebroken. De patiënt wist dat alles van vandaag afhing: hij zou het overleven of hij zou nooit meer wakker worden. Voordat hij werd meegenomen, vroeg hij een paar minuten om afscheid te nemen van de kat.
Hij hield haar stevig vast en zoals altijd lag ze op haar buik. Maar plotseling veranderde haar gedrag radicaal. Ze kromde haar rug, siste en begon hem te krabben, terwijl ze woedend naar zijn handen staarde.
De arm van de patiënt, waar de kat naar keek, begon blauw te worden. Er werd onmiddellijk een anesthesist gebeld en het bleek dat de man een bloedstolsel had ontwikkeld dat op het punt stond los te barsten.
Als de operatie in deze staat was begonnen, was het een fatale fout geweest.
De kat redde zijn baasje. Geconfronteerd met zijn vreemde en verontrustende gedrag, veranderden de artsen tijdig hun plan en verwijderden het gevaarlijke stolsel voordat ze met de operatie begonnen.
Na dit incident begonnen de artsen hun viervoetige «collega» met nog meer respect te behandelen. Zij was immers de eerste die aanvoelde wat zelfs de meest ervaren artsen negeerden.
