Jongen geeft droomschoenen op om laarzen te kopen voor arme klasgenoot
David, een jonge en getalenteerde voetballer, droomde er altijd van om het nationale team te halen. Ondanks dat hij pas 12 was, trainde hij veel en was hij vastbesloten om zijn droom waar te maken. Hij droomde ook van een paar spikes.
Af en toe, zittend op de vensterbank in de schoolbus, mijmerde hij over het optillen van de trofee van een belangrijk kampioenschap en het bedanken van zijn moeder voor alles wat ze voor hem had gedaan. «Dat zou een geweldige speech zijn,» mompelde hij.
Maandenlang had David gespaard voor een nieuw paar sneakers. Hij was zo dol op die sneakers.
Elke dag verkocht hij limonade op de kraam die hij zelf had gebouwd en hielp hij zijn buren met boodschappen om het geld zelf te kunnen innen zonder zijn moeder te belasten die het al druk had met de opvoeding van hem en zijn tweelingzusjes.
David kwam langs bij de schoenenwinkel en vertelde de eigenaar dat hij had gespaard voor nieuwe schoenen. “Jongeman, je schoenen staan hier te wachten,” zei meneer Manning met een glimlach op zijn gezicht.
Op een dag, op weg naar school, vroeg een jongen genaamd Guillermo aan David of hij naast hem mocht zitten. «Natuurlijk,» antwoordde David.
Guillermo bewonderde David. Hij wilde beroemd worden onder de schoolgenoten, net als David.
Die dag vertelde Guillermo aan David dat hij zijn schoenen mooi vond, maar David zei dat ze al oud waren en dat hij aan het sparen was voor een nieuw paar.
Guillermo voelde zich een beetje beschaamd en verstopte zijn voeten onder de stoel. De waarheid was dat het zijn schoenen waren die oud en versleten waren, niet die van David.
In de dagen die volgden, werden David en Guillermo goede vrienden. Op een dag zei David tegen zijn vriend: «Guillermo, ik heb het eindelijk gedaan. Mijn spaarpot is vol. Ik krijg vandaag mijn droomschoenen.»
